Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ: ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ: ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Παρέμβασή μου στη συνέλευση της «Ενωτικής Πρωτοβουλίας» για την έγκριση της Κοινής Διακήρυξης.

Θα ξεκινήσω με μια κριτική της κοινής διακήρυξης, αν και ο σκοπός της παρέμβασής μου είναι να εκφράσω την υποστήριξή μου σ αυτή την πολύ ελπιδοφόρα προσπάθεια που έχει ξεκινήσει και πιστεύω όλοι πρέπει να υποστηρίξουμε.

Περιγράφοντας το πολιτικό πλαίσιο και την κατάσταση στην κοινωνία, οι συντάκτες της διακήρυξης δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να εντοπίσουν το κουρέλιασμα του συντάγματος, αλλά και τη συντριβή και αυτής της βιτρίνας αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που υπήρχε στη χώρα μας τα μεταπολιτευτικά χρόνια, αν και η κίνηση ορκίζεται πως θα προωθήσει δημοκρατικές και συμμετοχικές διαδικασίες στο δήμο. Ένας σοβαρός αναγνώστης της διακήρυξης νομίζω πως θα εντοπίσει εύκολα αυτή την αντίφαση και θ αναρωτηθεί για τις πραγματικές προθέσεις και τα πιστεύω των συντακτών και όσων την υπογράψουν. Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα δεν είναι απλά συντηρητική, είναι βαθειά αντιδραστική. Μας γυρίζει πίσω δεκαετίες και ως προς τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ως προς την ανάπτυξη της οικονομίας. Αλλά καλύτερα ακούστε πως περιγράφουν τη σημερινή κατάσταση άνθρωποι που γνωρίζετε:

«Μια σύμβαση αμιγώς δανειακή, τείνει να μετατραπεί σε όχημα πλήρους εξανδραποδισμού και υποτέλειας ενός ολόκληρου κράτους, κατά πλήρη καταστρατήγηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, συνταγματικής τάξης και νομιμότητας».

Γιάννης Αδαμόπουλος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας (που στηρίχθηκε για την εκλογή του απ το κόμμα της Ν.Δ.).

«Ό,τι κατέκτησαν οι πρόγονοί μας με αίμα εδώ και αιώνες, σήμερα το απεμπολούμε. Πρόκειται για σφετερισμό της εξουσίας, κλεπτοκρατία, εναλλασσόμενη αιρετή μοναρχία, εξαθλιωμένο διεθνές προτεκτοράτο».

Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Α.Π.Θ.

«Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια του μνημονίου αμφισβητείται η ίδια η δημοκρατία και ο τυπικός αστικός κοινοβουλευτισμός. Με την κατάργηση του συνόλου σχεδόν των συνταγματικών εγγυήσεων των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, το ίδιο το σύνταγμα έχει καταστεί ένα «πουκάμισο αδειανό».

Τα τελευταία δε 3 χρόνια του μνημονίου με την «έκτακτη» και «ειδική» νομοθεσία, που έχει επιβάλλει το «μνημονιακό παρασύνταγμα», έχει καταπατηθεί σχεδόν κάθε έννοια έννομης τάξης. Γεγονός που ξαναγυρίζει τη χώρα στην εποχή του αλήστου μνήμης «παρασυντάγματος» της προδικτατορικής εποχής». 2

Αλέξης Τσίπρας, ομιλία για τη συγκρότηση επιτροπής σχετικά με τις αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα, Φλεβάρης 2013.

«…στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στη θέση του κατ επίφαση πρωθυπουργού.

…Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν, ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μιας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με τη δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές».

Γιώργος Κασιμάτης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Όλα αυτά δεν μπορείς να τα περιγράψεις σαν ν ακολουθείται μόνο μια συντηρητική πολιτική (άντε συντηρητική και αδιέξοδη).

Νομίζω ότι είναι σημαντικότατη παράλειψη η μη αναφορά στη συντριβή της όποιας δημοκρατίας υπήρχε στην Ελλάδα και πως θα πρέπει η διακήρυξη να διορθωθεί. Να ένα θέμα που στην πράξη θα πρέπει η κίνηση να δείξει τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά και ευαισθησίες της, αλλά και την ανταπόκρισή της στους προβληματισμούς των πολιτών που συμμετέχουν και θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα.

Εντόπισα στο αρχείο μου κάποιες παλιές συνεντεύξεις του Αποστόλη.

Αποστόλης σε συνέντευξή του το 2010: οι γνήσιες αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες ανοίγουν ένα τεράστιο πεδίο ενεργοποίησης πολιτών που διψούν για άλλες πρακτικές και συμπεριφορές απ τους πολιτικούς φορείς.

Αποστόλης σε συνέντευξή του το 2006: Πιστεύω βαθύτατα ότι μπορεί η αυτοδιοίκηση να είναι ο χώρος μετάβασης απ την κοινωνία της αδιαφορίας και του ατομισμού στην κοινωνία της συμμετοχής, μπορεί ν αποτελέσει χώρο αναγέννησης της πολιτικής.

Νομίζω ότι σ αυτά τα λόγια του Αποστόλη βρίσκεται το νόημα του σημερινού εγχειρήματος στο δήμο της Λάρισας, αλλά και η σημασία του γενικότερα για τη χώρα.

Μπροστά σ αυτή την απίστευτη επίθεση μιας παγκόσμιας συμμορίας στην κοινωνία, στη δημοκρατία και στα δικαιώματα των ανθρώπων, μόνο ένα μαζικό κίνημα όπου οι πολίτες θ ανοίξουν καινούργιους δρόμους και τρόπους συμμετοχής και δημοκρατίας, μπορεί να έχει ελπίδες επιτυχίας. Δημοκρατία και συμμετοχή που δεν θα περιορίζεται και θα στενεύει, ανάλογα με τις επιδιώξεις, με τους φόβους, με τις ιδιοτροπίες, με τους επιμέρους συσχετισμούς ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, θα επικαλούνται κάποιοι μέσα στην κίνηση, αλλά θα είναι 3

τρόποι λειτουργίας αδιαπραγμάτευτοι και απεριόριστοι. Με απλά λόγια: δεν έχει σημασία πόσα θα υλοποιηθούν ή τι θα υλοποιηθεί απ όσα προγραμματιστούν, αλλά ο τρόπος που θα υλοποιηθούν. Και αν θέλετε: εκείνο που πρέπει να έχουμε στο νου μας σε κάθε δουλειά στην Τ.Α. είναι ότι σήμερα η λύση σε κάθε επιμέρους πρόβλημα, εξαρτάται σε άπειρα μεγαλύτερο βαθμό απ ότι σε άλλες εποχές, απ το κεντρικό πρόβλημα της χώρας: την ανυπαρξία δημοκρατίας, την ανυπαρξία δημοκρατικών θεσμών στη χώρα.

[Και κανέναν δεν ξεγελά σήμερα η βιτρίνα που έχει στήσει το καθεστώς και την παρουσιάζει σαν κοινοβουλευτική δημοκρατία: ούτε ο ΠτΔ που εγκρίνει τις παράνομες Π.Ν.Π. και τα Π.Δ. με το κιλό (αν και απ τα καθήκοντά του είναι αρμόδιος να κρίνει αν εφαρμόζεται το σύνταγμα), ούτε το κοινοβούλιο με τα αίσχη των λεγόμενων βουλευτών της συμπολίτευσης].

Και αν θέλουμε να πείσουμε για το ότι πιστεύουμε πραγματικά σ αυτά που λέμε, πρέπει ν αρχίσουμε από σήμερα. Η σελίδα της κίνησης που θα πρέπει ν αναρτηθεί άμεσα, θα πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους (χωρίς κωδικούς), σε όλες τις απόψεις, όλα να συζητιούνται, τίποτα να μην θάβεται. Ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες από τώρα. Ηλεκτρονική ενημέρωση πολιτών, αλλά και ελεύθερη κατάθεση απόψεων των πολιτών.

Ένα κίνημα δημοκρατίας στην Τ.Α. μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στην ανατροπή του σημερινού καθεστώτος, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα, τα δικαιώματα των πολιτών και οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Αρκεί να μην χαθεί στο λαβύρινθο των μικροπροβλημάτων και των συντεχνιακών και άλλων διεκδικήσεων και το «πρακτικό» και «ρεαλιστικό» πνεύμα (που επικαλείται το σύστημα Τζανακούλη) υπερισχύσει των αρχών της δημοκρατίας και της συμμετοχής.

Πρέπει να δούμε και στην Τ.Α. (όπως και σε όλους τους χώρους που τράνταξε η κρίση, όπως τους εργαζόμενους στο δημόσιο, στα νοσοκομεία, στις ΔΕΚΟ κ.α.) ότι το πρόβλημα στη ρίζα του δεν αφορά ειδικά τον ιδιαίτερο χώρο που αντιμετωπίζει πρόβλημα, αλλά είναι πρόβλημα της λειτουργίας της ίδιας της κοινωνίας σαν τέτοιας. Μας αφορά σαν πολίτες, όχι σαν μηχανικούς, φαρμακοποιούς, γιατρούς κλπ.

Η συμμετοχή για να γίνει πράξη θέλει επιμονή-επιμονή-επιμονή και δημοκρατία-δημοκρατία-δημοκρατία. Τα προβλήματα ή δυσκολίες που μπορεί να παρουσιαστούν, δεν λύνονται στενεύοντας τη δημοκρατία (ό,τι χειρότερο για να διαλυθεί η όποια εμπιστοσύνη των πολιτών δημιουργείται), αλλά με περισσότερη δημοκρατία και συγκεκριμένο εντοπισμό των δυσκολιών.

Τα λέω αυτά, γιατί έχω δει ότι αν και στα λόγια πολλοί δείχνουν πίστη στη δημοκρατία και τη συμμετοχή των πολιτών, στην πραγματικότητα έχουν ισχυρές αμφιβολίες κατά πόσο μπορεί ο λαός σήμερα να συμμετέχει ουσιαστικά στα κοινά και να δείξει πρωτοβουλία και δημιουργικότητα.

Μπαίνω στον πειρασμό ν αναφέρω ένα παράδειγμα, που ίσως σε κάποιους να φανεί άσχετο, αλλά για μένα είναι εντελώς σχετικό με το θέμα που συζητάμε.

Στην σελίδα του TVXS υπάρχει το πείραμα του Νεγρεπόντε:

Σ ένα απομονωμένο χωριό της Αιθιοπίας (τη χώρα με τον μεγαλύτερο αναλφαβητισμό στον κόσμο) έριξαν 10 πακέτα με λάπτοπ των 100 δολαρίων 4

χωρίς οδηγίες και μ ένα μικροτσίπ που κατέγραφε τον τρόπο χρήσης τους και τα οποία έπεσαν στα χέρια αναλφάβητων παιδιών.

Σε 4΄ ένας βρήκε το κουμπί on/off και το έδειξε και στους άλλους.

Σε 5 μέρες όλοι χρησιμοποιούσαν γύρω στις 50 εφαρμογές του Android.

Σε 2 βδομάδες τραγουδούσαν και αναγνώριζαν την αγγλική αλφάβητο. Σε 5 μήνες χάκαραν το Android (συγκεκριμένα ξεκλείδωσαν την κάμερα και τακτοποίησαν την επιφάνεια εργασίας σύμφωνα με το γούστο του καθενός).

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε επίσης –το διάβασα σε συνέντευξη του Αποστόλη -ότι σε 150 μεγαλουπόλεις οι πολίτες αποφασίζουν για τη διάθεση πάνω από το 50% του προϋπολογισμού του δήμου τους.

Επίσης είναι γνωστό ότι 35 πόλεις της Βραζιλίας καθιέρωσαν την πρόσβαση των φορέων της πόλης στα έγγραφα του δήμου και εξοικονόμησαν εκατομμύρια δολάρια απ τον περιορισμό της διαφθοράς (5 εκατομμύρια εξοικονόμησε η Μαρινγκά, η πρώτη πόλη που το καθιέρωσε).

Καταλήγοντας, πιστεύω ότι το τι μπορεί να κάνει ένας λαός εξαρτάται απ τα εργαλεία και τους θεσμούς που έχει στη διάθεσή του. Αυτό είναι το καθήκον που έχουμε μπροστά μας σήμερα. Έχουμε έναν λαό που δεν βρίσκει τρόπο να εκφράσει τη δημιουργικότητά του και ν αναλάβει πρωτοβουλίες και μοιάζει κυριολεκτικά με ζόμπυ. Πρέπει να δώσουμε στο λαό εκείνους τους θεσμούς και τα εργαλεία που θα τον βοηθήσουν να δημιουργήσει και κυριολεκτικά ν αναστηθεί.

6/11/2013

Γιώργος Παπανικολάου

Για τη συγκρότηση του αυτόνομου, δημοκρατικού, συνδυασμού ενότητας, στο Δήμο Λαρισαίων.

Προς την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Λάρισας.

Για τη συγκρότηση του αυτόνομου, δημοκρατικού, συνδυασμού ενότητας, στο Δήμο Λαρισαίων.

Από τις στήλες της εφημερίδας σας, πληροφορήθηκα για τη δυστοκία που παρουσιάζεται στον τρόπο εκλογής του επικεφαλής της κίνησης συνεργασίας για τη δημιουργία ενός Αυτόνομου, δημοκρατικού, αυτοδιοικητικού μετώπου, για την ανατροπή στο Δήμο Λαρισαίων.

Θα ήθελα να κάνω μια δημόσια παρέμβαση για το ζήτημα, μέσα απ την εφημερίδα σας, γιατί ενδιαφέρθηκα και συμμετείχα, μέσα απ την «Ενωτική Πρωτοβουλία», στη συζήτηση για την κοινή διακήρυξη.

Πέρα απ την εκλογή του επικεφαλής, νομίζω πως η δωδεκαμελής ομάδα εργασίας, ξέχασε πως απομένει και η συζήτηση και έγκριση της κοινής διακήρυξης απ το σώμα του «Αυτόνομου, Δημοκρατικού, Συνδυασμού Ενότητας», που θα είναι «μέτωπο παρατάξεων-φορέων-συλλογικοτήτων-ενεργών πολιτών, όπου θα έχει θέση και μάλιστα ισότιμη, κάθε συμπολίτης μας που συμφωνεί με τη διακήρυξη και θα είναι ένα μέτωπο με πρόγραμμα, δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία των οργάνων, με αρχές την ανιδιοτέλεια, την ισονομία και την αξιοκρατία» (όπως αναφέρεται στην κοινή διακήρυξη).

Το αν θα συνεχίσουν να λειτουργούν (αυτόνομα) ή θα διαλυθούν οι ιδρυτικές της κίνησης παρατάξεις, είναι ένα άλλο θέμα και δεν σχετίζεται – δεν πρέπει να σχετίζεται – με τη λειτουργία της «ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ», κίνησης.

Έτσι θα πρέπει να γίνει. Εκτός αν λέγοντας «μέτωπο παρατάξεων-φορέων-συλλογικοτήτων-ενεργών πολιτών» εννοούνται μόνο οι 3 ιδρυτικές παρατάξεις και ξεχνάμε (δεν μας ενδιαφέρει;… τους υπολογίζουμε μόνο σαν οπαδούς;… σαν ψηφοφόρους;…), τη συμμετοχή (ισοτιμία;…) των ενεργών πολιτών, άλλων παρατάξεων και φορέων. Διότι και οι άλλοι φορείς, ενεργοί πολίτες κλπ που θα θελήσουν να συμμετέχουν, πρέπει να μπορούν να εκφράσουν τη γνώμη τους πάνω στην κοινή διακήρυξη ή να κάνουν προτάσεις βελτίωσής της (π.χ. η δική μου για την αναφορά στο πρόβλημα δημοκρατίας στη χώρα μας).

Αυτό το σώμα (του Αυτόνομου, Δημοκρατικού, Συνδυασμού Ενότητας), θα πρέπει ν αποφασίσει και για τον τρόπο εκλογής του επικεφαλής της κίνησης, λαμβάνοντας υπόψη τις όποιες προτάσεις κατατεθούν (όχι μόνο απ την 12μελή ομάδα εργασίας).

Μόνο έτσι νομίζω ότι θα δημιουργηθεί ένας πραγματικά Αυτόνομος, Δημοκρατικός, Συνδυασμός Ενότητας που ΘΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ σε «πρόγραμμα, με δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία των οργάνων, με αρχές την ανιδιοτέλεια, την ισονομία και την αξιοκρατία και όπου θέση και μάλιστα ισότιμη, θα έχει κάθε συμπολίτης που συμφωνεί με τη διακήρυξη» και δεν θα είναι μια κίνηση που θα χρησιμοποιεί τις έννοιες της δημοκρατίας και της συμμετοχής, για άλλες επιδιώξεις.

Καλώ κάθε συμπολίτη και συλλογικότητα που ενδιαφέρεται για την κίνηση, να πάρει θέση δημόσια.

Γιώργος Παπανικολάου

23 Δεκέμβρη 2013

ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ (15-10-2013)

για τη συγκρότηση Αυτόνομου, δημοκρατικού συνδυασμού ενότητας για την ανατροπή στο Δήμο Λαρισαίων.

http://www.scribd.com/doc/193300530/%CE%9A%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%97-%CE%94%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A1%CE%A5%CE%9E%CE%97-15-10-2013

Παρέμβασή μου στη συνέλευση της «Ενωτικής Πρωτοβουλίας» για την έγκριση της Κοινής Διακήρυξης.

http://www.scribd.com/doc/183026736/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7-pdf

ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ, "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ" , 22/12/13

http://www.scribd.com/doc/193301630/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99-%CE%95%CE%9A%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97%CE%A3-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A6%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%A3

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ 29 ΔΕΚ 2013

http://www.scribd.com/doc/194367174/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%97-%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3-29-%CE%94%CE%95%CE%9A-2013

ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ 29 12 2013

http://www.scribd.com/doc/194367431/%CE%A4%CE%91-%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%91%CE%9D%CE%91-%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%9D-%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91-%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%91%CE%A3-29-12-2013

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ΛΑΡΙΣΑΣ, 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

http://www.scribd.com/doc/193470000/%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97-%CE%A3%CE%A5%CE%93%CE%9A%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A3%CE%97-%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%94%CE%A5%CE%91%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A5-%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%91%CE%A3-%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91

Ανοιχτή επιστολή προς τα μέλη της «Ενωτικής Πρωτοβουλίας».

Η νέα πατέντα που προτείνεται, δηλαδή η συμμετοχή δι … αντιπροσώπων, «που θα αποτελούνται από τα κατά τεκμήριο ενεργά στελέχη των παρατάξεων» (Ενωτική Πρωτοβουλία, «Ελευθερία, 29/12/13), δεν εξασφαλίζει «θέση και μάλιστα ισότιμη σε κάθε συμπολίτη που συμφωνεί με τη διακήρυξη» και ούτε είναι «μέτωπο με πρόγραμμα δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία των οργάνων, με αρχές την ανιδιοτέλεια, την ισονομία και την αξιοκρατία» (όπως αναφέρεται στην κοινή διακήρυξη).

Αν στόχος του μετώπου ήταν μόνο η ανατροπή στο Δήμο και χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, τότε θα μπορούσε πιθανόν να γίνει δεκτός αυτός ο τρόπος λειτουργίας απ τα μέλη των παρατάξεων. Όταν όμως διακηρύσσεται ότι πρόκειται για «αυτόνομο δημοκρατικό αυτοδιοίκητο μέτωπο» και ότι στοχεύει να «ενθαρρύνει την συμμετοχή στο Δήμο και ν αναδειχθεί σε κύτταρο υπεράσπισης και ενδυνάμωσης της δημοκρατίας», τότε δεν μπορεί ν ακολουθούνται στις λειτουργίες της κίνησης ημι-αυτόνομες, ημι-συμμετοχικές, ημι-δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι σαν να λέμε ολίγον έγκυος. Δεν γίνεται. Φθείρονται στα μάτια των πολιτών οι έννοιες της συμμετοχής και της δημοκρατίας, πράγμα ανεπίτρεπτο, με τεράστιες συνέπειες. Δεν μπορεί να λες συμμετοχή και να εννοείς εκπροσώπους αυτών που «θα» συμμετείχαν. Δεν μπορείς να λες δημοκρατία και να εννοείς καναλιζαρισμένους συσχετισμούς απ τις παρατάξεις. Να λες αυτονομία και οι παρατάξεις να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Αυτή η πατέντα αποτελεί νέο πρότυπο για το Δήμο; Ή μήπως είναι μια από τα ίδια; Τι λέει η Τζανακούλεια λογική (που για να είμαστε δίκαιοι, συνέτειναν και άλλοι για τη διαιώνισή της) και που εκφράζεται πλήρως στην τακτική σύνταξης ψηφισμάτων: «Πραχτικά πράγματα. Να βρούμε μια λύση με συμφωνία. Μια επιτροπή. Τι να μπλέκουμε τώρα με συζητήσεις στην ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου; Τους έχεις εσύ ικανούς αυτούς να συμμετέχουν, να συζητήσουν και ν αποφασίσουν; Μια επιτροπή. Πραχτικά πράγματα…».

Δηλαδή τα σοβαρά τουλάχιστον ζητήματα θα τα λύνουμε δι εκπροσώπων κι αυτό θα το λέμε προώθηση συμμετοχής, δημοκρατία και αλλαγή προτύπου διοίκησης στο Δήμο.

Κι αν η συμμετοχή και η δημοκρατία αντιμετωπίζονται έτσι στη λειτουργία της κίνησης, τι θα πρέπει να περιμένουμε και πόσα «ημι» και «προϋποθέσεις» θα εφευρεθούν στη λειτουργία του Δήμου, όπου η κίνηση θα έχει να κάνει «με περισσότερους και πιο πονηρούς εχθρούς»; Δεν είναι λογική αυτή.

Αντί για όλες αυτές τις πρωτοτυπίες, θα μπορούσε το σώμα των μελών της κίνησης ν αποφασίζει (μόνο για ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα ίσως;), με πρόταση του 1/3 (ή του ¼ …) του σώματος, με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 (ή ¾ …). Τι πιο απλό; Μέλη δε, να θεωρούνται όσοι ήταν παρόντες στις 2 τελευταίες συνελεύσεις (ή σε μια από τις 2 τελευταίες συνελεύσεις …) και η έγκυρη ψήφος των μελών να πιστοποιείται με τον έλεγχο στην έναρξη της συνέλευσης και την προμήθεια διακριτικού (π.χ. ένα κόκκινο σχήμα), που τα μέλη θα σηκώνουν όταν ψηφίζουν.

Νομίζετε πως είμαι ο μοναδικός που έχει παρόμοιες απόψεις;

Αποστόλης Καλογιάννης («Ελευθερία», 20/6/2010) (Απάντηση σε ερώτηση του δημοσιογράφου «Σε αυτό το ευρύ σχήμα που ευαγγελίζεστε ποιος άλλος πλην υμών βλέπετε ότι μπορεί να είναι επικεφαλής;»):

Ευαγγελίζομαι έναν Ανεξάρτητο Δημοκρατικό Συνδυασμό, που σαν εκλογική συμμαχία για ένα χρονικό διάστημα θα εγγράψει μέλη και με αυξημένη πλειοψηφία, για να μην καπελώσει κανένας κανέναν, θα εκλέξει τον επικεφαλής του.

Δήλωση-παρέμβαση του Αποστόλη Καλογιάννη στα ΜΜΕ, στις 30/5/2010:

Έχουμε έτοιμες τις προτάσεις μας για το πλαίσιο λειτουργίας του νέου κοινού συνδυασμού. Αφορά φυσικά και τον τρόπο ανάδειξης του υποψήφιου δημάρχου. Για μας η αναγκαία νέα πλειοψηφία δεν μπορεί να είναι προϊόν συμφωνιών κορυφής και κομματικών χρισμάτων. Η συγκρότησή της πρέπει να είναι μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία απ τα «κάτω», γιατί τότε και μόνο τότε μπορεί να δράσει πολλαπλασιαστικά στην κοινωνία και να δημιουργήσει το αναγκαίο «ρεύμα ανατροπής».

Απ την ομιλία του Αποστόλη Καλογιάννη στην εκδήλωση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, στις 24/6/2010:

Για τη δημιουργία του νέου αυτού κοινού συνδυασμού, οι διαδικασίες μπορούν από τώρα να συζητηθούν δημόσια, να συμφωνηθούν και να δεσμεύουν όλους μας. Για παράδειγμα, ΜΕ ΜΕΛΗ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΤΑΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, π.χ. 2/3 για σοβαρά θέματα φυσικά, όπως για την ανάδειξη των οργάνων και επιλογή του υποψήφιου δημάρχου, καθώς και άλλα μέτρα για τη διασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των συμμετεχόντων στο συνδυασμό.

Τολμήστε! Οι καιροί απαιτούν ανατροπές και ο καθένας να λέει ελεύθερα τη γνώμη του και ν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σκεφτείτε: θέλετε μια ημι-δημοκρατική, ημι-συμμετοχική, ημι-αυτόνομη κίνηση που θα κάνει (πιθανόν) την ανατροπή στο Δήμο και θα διατηρήσει άθικτο το πνεύμα του Τζανακούλη μέσα σ αυτόν; Ή τολμηρά να δώσουμε την ευκαιρία, να ωθήσουμε και να πείσουμε τους συμπολίτες να συμμετέχουν οι ίδιοι (όχι οι εκπρόσωποί τους) και ν αποφασίζουν για τα πάντα (απ τα πιο κύρια μέχρι τα πιο δευτερεύοντα). Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους;

Μια τέτοια πρόταση, λογικά θάπρεπε να γίνει δεκτή απ την παράταξη του κ. Σούλτη, αφού όπως είπε («Ελευθερία», 14/1/2014): «Εμείς προτείναμε στην ιδρυτική πανηγυρική ολομέλεια του συνδυασμού, που θ απευθύνεται σε κάθε συλλογικότητα και κάθε πολίτη που αποδέχεται την κοινή διακήρυξη, να εγγράφονται μέλη, τα οποία με μυστική ψηφοφορία αναδεικνύουν τον επικεφαλής».

Τολμήστε!

Γιώργος Παπανικολάου

21 Γενάρη 2014

Υ.Γ.: Παρακαλούνται οι συναγωνιστές απ την Ενωτική Πρωτοβουλία να διανείμουν και στα υπόλοιπα μέλη το κείμενο, γιατί δεν έχω τα emails όλων.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 23/1/2014

http://www.scribd.com/doc/201749209/%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%9B%CE%97-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3-%CE%A4%CE%91-%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%97-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%91%CE%9F%CE%A5-%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91

Προς τα μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας (συμπλήρωμα).

(Παρακαλώ προωθήστε)

Επειδή έμαθα ότι σαν αιτιολογία για την επιλογή της λύσης των εκλεκτόρων προβάλλεται ο φόβος μήπως έχουμε κάποιο φαινόμενο «εκλογής Παπανδρέου στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ» με όλες τις συνέπειες που αυτό είχε ή ότι θα τίθονταν υποψηφιότητες όπως του Έκτορα Νασιώκα και "θα έρχονταν κατά στίφη οι γέροντες απ τα χωριά να ψηφίσουν", νομίζω ότι η λύση απέναντι σ όλους αυτούς τους φόβους δεν είναι ο περιορισμός ή η απαγόρευση της συμμετοχής, αλλά η δημιουργία προϋποθέσεων ενεργητικής συμμετοχής των μελών μέσα σε διαδικασίες ουσιαστικής δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, πριν την ανάδειξη του επικεφαλής έπρεπε να προηγηθούν συζητήσεις και αποφάσεις για τις δεσμεύσεις της ηγεσίας (το πλαίσιο ιδεολογικών και πολιτικών αρχών), τις διαδικασίες λογοδοσίας και ελέγχου απ τη βάση (πως, πότε, από ποιους), δημιουργία αντίβαρων στη συγκέντρωση εξουσίας (μην ξεχνάμε το δημαρχοκεντρικό θεσμικό πλαίσιο), ουσιαστική συμμετοχή της βάσης (προϋποθέσεις αναγνώρισης μέλους κ.α.), ενδιάμεσα όργανα. Αφού γίνονταν αυτά (και αφού στην πορεία απόφασής τους είχαμε ένα πρώτο δείγμα των υποψηφίων για τη στάση τους ως προς αυτά), τότε θα έπρεπε να μπει θέμα ανάδειξης του επικεφαλής. Δεν φταίει δηλαδή η μαζικότητα της συμμετοχής, αλλά οι διαδικασίες και το πόσο ουσιαστικά δημοκρατικές είναι. Επίσης, ως προς το φόβο υποψηφιότητας του Έκτορα Νασιώκα και των γερόντων που θα έρχονταν απ τα χωριά να ψηφίσουν, για μένα είναι απόλυτα καθαρό ότι δεν έπρεπε να γίνει δεκτή τέτοια υποψηφιότητα ούτε καν κατά διάνοια. Διότι ο Νασιώκας μπορεί να παραιτήθηκε (για την προσωπική του τιμιότητα δεν τίθεται καν ζήτημα από μένα), αλλά η προϊστορία του (ψήφιση μνημονίων, Καλλικράτη κλπ), αλλά κυρίως η μετέπειτα στάση του (ούτε ένα συγνώμη, καμιά συμμετοχή στους αγώνες των θυμάτων της πολιτικής που υποστήριξε, ούτε έστω μια δήλωση για όσα φρικτά συμβαίνουν, καμιά αποκάλυψη ουσιαστική για το σύστημα που υπηρέτησε κλπ), δεν του δίνουν κανένα δικαίωμα και δεν έχει θέση μια υποψηφιότητά του σε μια κίνηση, όπως αυτή για την οποία μιλάμε. Αν υπήρχε επιμονή για την υποψηφιότητά του, ασφαλώς και η μόνη λύση για όσους ήθελαν να είναι συνεπείς με όσα αναφέρονται στην κοινή διακήρυξη, έπρεπε να είναι η άμεση αποχώρηση.

26 Γενάρη 2014

Γιώργος Παπανικολάου

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, απ το βιβλίο του Χρ. Βερναρδάκη "Πολιτικά κόμματα, εκλογές και κομματικό σύστημα".

http://www.scribd.com/doc/201869265/%CE%97-%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%99%CE%A7%CE%A4%CE%97-%CE%95%CE%9A%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%95%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%A5-%CE%A3%CE%A4%CE%91-%CE%9A%CE%9F%CE%9C%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91

Ανυπακοή και κοινωνική ψυχολογία

http://www.iliosporoi.net/2013-02-18-17-56-45/2013-02-18-18-03-07/601-2013-10-05-09-46-02

Ο Asch, είχε δείξει την σημασία της ανυπακοής, ακόμη και από μια μικρή μειοψηφία, με τον εξής έξυπνο τρόπο: Οι ερευνητές παρουσίαζαν στον συμμετέχοντα γραμμές διαφορετικού μήκους και ύστερα ρωτούσαν ποια είναι μακρύτερη. Παρ' όλο που ήταν προφανής η απάντηση, ο ερωτώμενος εξαναγκαζόταν να δώσει λάθος απάντηση, λόγω "κοινωνικής πίεσης". Στην αίθουσα εκτός από τον συμμετέχοντα, υπήρχαν και άλλα άτομα (ερευνητές) που είχαν συνεννοηθεί και έδιναν συστηματικά λάθος απάντηση. Ο συμμετέχων ένιωθε την ανάγκη να "συμμορφωθεί" με την πλειοψηφία και να δώσει και αυτός λάθος απάντηση, όταν ομόφωνα οι υπόλοιποι έδιναν λάθος απάντηση. Όταν όμως, σε μια παραλλαγή του πειράματος, προστέθηκε στους ερωτώμενους ένας επιπλέον ερευνητής που είχε οδηγίες να δίνει την σωστή απάντηση, τα ποσοστά άλλαξαν ριζικά. Όσοι δηλαδή συμμετείχαν στο πείραμα με αυτές τις συνθήκες, είχαν πλέον το "θάρρος της γνώμης" να επιμείνουν σε αυτό που θεωρούσαν σωστό - παρ' όλο που η συντριπτική πλειοψηφία έδινε την λάθος απάντηση. Η παρουσία ενός ακόμη ατόμου που δεν συμμορφωνόταν με την πλειοψηφία, ήταν αρκετή να προκαλέσει τη διαφορά.

Λες ότι το πρόβλημά μας είναι η πολιτική ανυπακοή, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα.

Το πρόβλημά μας είναι η πολιτική υπακοή.

Το πρόβλημά μας είναι οι αριθμοί των ανθρώπων σ όλο τον κόσμο που υπακούουν στις προσταγές των ηγετών των κυβερνήσεών τους και έχουν οδηγήσει σε πολέμους και εκατομμύρια έχουν σκοτωθεί λόγω αυτής της υπακοής.

Το πρόβλημά μας είναι ότι οι άνθρωποι είναι υπάκουοι σε όλο τον κόσμο, μπροστά στη φτώχεια και την πείνα και βλακωδώς και στον πόλεμο και την απανθρωπιά.

Το πρόβλημά μας είναι ότι οι άνθρωποι είναι υπάκουοι, ενώ οι φυλακές είναι γεμάτες με μικροκλέφτες και εν τω μεταξύ οι μεγάλοι κλέφτες αλωνίζουν τη χώρα.

Χάουαρντ Ζιν